یک تیر و چند نشان: سیکل ترکیبی چه فایدهای برای اقتصاد و محیط زیست ایران دارد؟
تصور زندگی بدون انرژی الکتریکی در جهان امروز غیرممکن است. از روزمرهترین لوازم زندگی مانند تلفن همراه و لپتاپ و ماشین لباسشویی گرفته تا خطوط راه آهن، تجهیزات پیشرفته درمانی و خطوط تولید صنایع بزرگ، بدون انرژی برق نه چرخه حیات اجتماعی و اقتصادی ما میچرخد و نه توسعهای اتفاق میافتد.
بر اساس جدیدترین آمار صنعت برق، کشور ما ایران در حال حاضر نزدیک به 78 هزار مگاوات ظرفیت اسمی و بیش از 60 هزار مگاوات ظرفیت عملی در نیروگاههای نصب شده دارد. رقم مناسبی که کشورمان را از نظر ظرفیت تولید برق در رتبه پانزدهم جهان قرار میدهد. این در حالی است که در اواخر برنامه اول توسعه کشور، یعنی در سال 1372، ظرفیت اسمی نیروگاههای کشور تنها اندکی بیش از 18 هزار مگاوات بود. جالب آنکه بخش عمده ظرفیت اضافه شده به نیروگاههای کشور طی این دو دهه، توسط شرکتهای ایرانی ایجاد شده است.
با وجود این آمار و ارقام نویدبخش، توسعه صنعت برق ایران در این نقطه متوقف نخواهد شد. فقط ظهور فناوریهای جدید و محاسبات اقتصادی نیست که صنعت برق را به دنبال یافتن روشهای برای بهبود کیفیت کارش میکشاند؛ دغدغههای زیستمحیطی مانند ضرورت استفاده صیانتی از منابع ارزشمند سوخت فسیلی کشور و کاهش پسماند فرآیندهای تبدیل انرژی نیز نیروی محرکهای است که باعث میشود صنعت برق نه فقط در ایران بلکه در کل دنیا به صورت مداوم به دنبال روشهایی برای بهبود راندمان باشد، یعنی کاری کند که با هزینههای اقتصادی و زیستمحیطی کمتر، بیشترین بازده را از نیروگاههای برق دریافت کند.